Deneyler bilimin gelişmesi için muteber bir olgudur. Bu deneylerde insanlar odak nokta olunca bu deneyler adeta deneyden ziyade bir işkence sistemine dönüşüyor. Canavar Çalışma Deneyi ise isminden anlaşılacağı üzre bir hayli ürkütücü bir deney ve maalesef deneyde insan hatta çocuklar odak noktası. Deney 1939 yılında 22 öksüz çocuk üzerinde yapıldı. Deneye Canavar Çalışma Deneyi denmesinin sebebi ise bu deneyin etkilerinin kalıcı olmasıdır. Deneyde kullanılan çocuklar iki ayrı gruba ayrıldı ilk grup kontrol grubu ikinci grup ise deney grubu. Deneyde kontrol grubu deneklerine olumlu konuşma terapisi ve diğer gruba ise olumsuz konuşma terapisi yapıldı.
Deneyin Başlangıcı
Deneyde başlangıç olarak yetimhaneden bulunan 22 öksüz çocuk seçildi. İlk adımda testler yapıldı ve deneklerin sosyo-kültürel zekasının yanında IQ değerleri ile birlikte tüm becerileri araştırıldı. Bu 22 çocuğun 10’unda “kekemelik” bulgusu vardı. Diğer 12 çocukta ise herhangi bir konuşma bozukluğu bulunmuyordu.
Konuşma bozukluğu olan yani kekeme olan 10 çocuk iki gruba ayrıldı ve ilk gruba IA adı verildi bu grubun elemanı olan çocuklara konuşmalarının fena olmadığı yönünde telkinler verildi. Diğer kalan 5 çocuk ise IB adı verilen gruba yerleştirildi bu çocuklara ise konuşmalarının berbat olduğu ve diğer insanlarında söylediği gibi kimsenin onları anlamadığı konusunda çirkin telkinler verildi.
Herhangi bir konuşma bozukluğu görülmeyen 12 çocuğa ise aynı grup yöntemi yapıldı ve iki guruba ayrıldılar IIA grubuna mensup çocuklara konuşmalarının berbat olduğu yönünde telkinler yapıldı. Diğer çocuklar ise IIB grubunda birikti ve onlara ise konuşmalarının mükemmel olduğuna dair telkinler yapıldı.
Sonuçlar Şaşırtıcıydı
Kısa bir sürede sonuçlar alınmaya başlanmıştı. Deneyin en şaşırtıcı sonucu ise normal konuştuğu halde kekeme oldukları yönünde telkinler verilen IIA grubundan gelmişti. Grupta ki çocuklar normal bir şekilde konuştukları halde henüz 2. seanstan sonra artık zar zor konuşuyorlardı.
Çocuklar maalesef bu telkinlerden olumsuz yönde etkilendiler ve artık hiç biri eskisi gibi değildi. Bir süre sonra birçok insani grubu harekete geçirir bu deney ve deneyi gerçekleştiren doktor yetimhaneye giderek “deneklerini” ziyaret eder onlara olayı açıklar fakat hiçbir olumlu tarafı olmaz deneyden önce normal konuşan çocuklar “kekeme” bir şekilde hayatlarına devam eder. Bu deney çocukların çoğunun okul hayatını bile bitirmiştir. Deneyi yapan doktor kendini savunsa da bu deney tarihin sayfalarına kara bir leke olarak geçmiştir.
